09/06/2023

Daar gingen we dan, op de kortere versie van de Flanders Gravel Kemmelberg editie, met het oog op de klok. De reden? Yakke had een strak schema - zijn dochter's schoolfeest stond op de planning. Een extra uitdaging, want hij was nog steeds aan het herstellen van zijn recente valpartij, en de hitte had hem al meerdere liters vocht lichter gemaakt.

De organisatie achter het evenement, Flanders Classics, bekend van zulke epische races als de Omloop Het Nieuwsblad, Gent-Wevelgem en de Ronde van Vlaanderen, had bij ons de lat hoog gelegd. Er was zelfs een mogelijkheid om zij aan zij met Laurens Ten Dam te starten, maar dat was voor ons helaas te vroeg. Bij de start hadden we wel het genoegen om Thomas Van Den Spiegel, de CEO van Flanders Classics, te zien.

Klokslag 9u30 gingen we van start. Naar onze mening duurde het iets te lang voordat we bij de eerste behoorlijke gravelstrook kwamen. Het begin bestond uit stukken asfalt die met elkaar verbonden waren door kleine landwegen met korte bochten, omgeven door prikkeldraad.

De Palingbeek bracht eindelijk de verlossing, de temperatuur was daar aangenamer en de omgeving bood ons meer dan alleen asfalt. De landschappen en een overstekend hertje deden denken aan een Disney-film, maar dan zonder muziek. 

De laatste 25 kilometer bracht het echte werk: veel klimmen en enkele mooie afdalingen. De timing van de bevoorradingspost was echter perfect, want onze frustraties bereikten net een hoogtepunt. Het te vaak moeten afstappen, diepe sporen en smalle paadjes gaven ons te vaak het gevoel dat we beter met onze mountainbike waren gekomen ook al hebben we die niet.

Het (letterlijke) hoogtepunt? De iconische Kemmelberg Ossuaire, een uitdaging die zijn intrede deed op een ruig off-road pad en zijn top bereikte terwijl we opkeken naar die vervloekte Kemmelberg, ons sarcastisch grijnzend verwelkomend. Een eerdere, zij het lichte, valpartij had Jokke's achterderailleur geraakt, waardoor zijn ketting meermaals eraf vloog net wanneer hij die het meest nodig had.

Terug bij de finish waanden we ons op een mini-festival. We genoten van een welverdiend biertje en spaghetti. We vleiden ons neer in strandstoelen en blikten terug op onze rit. Hoewel de prachtige landschappen van het Heuvelland ons hadden betoverd, waren we niet helemaal tevreden. De route was soms te technisch en haalde de vaart er te vaak uit. Binnenkort rijden we Pullestukkers gravel ride en Plug Plug Heuvelland. Benieuwd of we tijdens deze rit in hetzelfde landschap nog meer verborgen pareltjes zullen vinden.